Last Game

چرا ما بازی‌های ویدیویی را دوست داریم؟

تقریبآ پنج ساله بودم که یک روز بدون اینکه خبر داشته باشم پدرم برای من اولین کنسول‌ بازی زندگیم رو خرید. از هم اول که بازی رو شروع کردم، یه احساسی داشتم که شاید با هیچ چیز دیگه‌ای جز ویدیو گیم اون رو تجربه نمی‌کردم. احساس می‌کردم که انگار وارد دنیایی شدم که نه زمان می‌گذره و نه موجود زنده دیگه‌ای اون اطراف درحال زندگی کردنه، فقط من بودم و کنترلر و صفحه تلویزیون. عین بچه‌ای بودم که هر چیزی آرزو می‌کرد بلافاصله برآورده می‌شد، انگار به گنجینه‌ای دست پیدا کرده بودم که برای خیلی‌ها خیالی و افسانه بوده.

ویدیو گیم این امکان رو به ما می‌ده که تجربه‌هایی رو داشته باشیم که شاید برای بعضی از ما دست نیافتنی باشه. ما با ویدیو گیم می‌تونیم یک پرونده جنایی رو حل کنیم، و یا در آخردنیا با زامبی‌ها، فضایی‌ها و هر چیزی که بشریت رو تهدید می‌کنه دست و پنجه نرم کنیم. ما با ویدیو گیم می‌تونیم هرجایی که چه وجود داشته باشه و چه نداشته باشه ماجراهای خودمون رو داشته باشیم و ساعت‌‌ها در دنیای بازی‌ها غرق بشیم.

به آخرین بازی خوش‌‌‌آمدید.